47. Άγιος Νεκτάριος, ένας επίγειος άγγελος

 

(Κήρυγμα π. Ελπίδιου στις 09.11.2022) 

Ερχόμενος εδώ σκεφτόμουνα αυτόν τον μεγάλο άγιο. Μέσα στα τόσα ωραία τροπάρια που του γράψανε, υπάρχει στο απολυτίκιο του κάτι πολύ σημαντικό: «εν εσχάτοις χρόνοις φανέντα». Τι σημαίνει αυτό; Αυτός που φάνηκε στα έσχατα χρόνια, στα τελευταία χρόνια. Και σκεφτόμουνα τελικά το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου που ήλθε σαν άνθρωπος, αλλά έζησε σαν άγγελος. Ήλθε σαν άνθρωπος και έζησε σαν άγγελος!

 

Ο «εν εσχάτοις χρόνοις» άγιος Νεκτάριος μας δείχνει τον τρόπο

πώς να ζήσουμε στα έσχατα χρόνια του Αντίχριστου

Ο Άγιος Νεκτάριος και η γιορτή του ήταν στα προηγούμενα χρόνια μια απλή γιορτή, όπως όλων των Αγίων. Όμως τώρα, σ’ αυτά τα χρόνια που ζούμε, δεν είναι μια απλή γιορτή. Είναι μια γιορτή προτύπωσης σ’ αυτό που εμείς θα ζήσουμε, σ’ αυτό που εμείς θα δούμε, σ’ αυτό που θα πρέπει εμείς οι ιερείς να καταλάβουμε στα έσχατα χρόνια που ζούμε. Ο «εν εσχάτοις χρόνοις φανείς» άγιος Νεκτάριος μας δείχνει τον τρόπο πώς να ζήσουμε εμείς στα έσχατα χρόνια του Αντίχριστου.

Γιατί το λέω αυτό; Γιατί αυτό το παλικάρι, αυτό το εξαίσιο μοναδικό παλικάρι των εσχάτων χρόνων, ο Νεκτάριος, ενώ φαινόταν σε όλους ένας μεγάλος, ήταν ένα μικρό παιδί στην καρδιά. Ένα μικρό παιδί που ευαρέστησε τον Θεό. Ήταν αυτό το παιδί που κατάλαβε, αυτό που είπε ο Χριστός: «Εάν δεν γίνετε σαν τα μικρά παιδιά, δεν θα μπείτε στην Βασιλεία Μου».

Και ο Νεκτάριος σε όλη του τη ζωή δεν ήταν ο μεγάλος άνθρωπος, αλλά ήταν το μικρό παιδί. Σαν μικρό παιδί λάτρεψε, όπως λατρεύει ένα μωρό τη μαμά του, έτσι λάτρεψε σαν μωρό τον αγαπημένο του Θεό. Όπως ένα παιδί πιστό ακούει τη μαμά του και τον πατέρα του και δεν κάνει τίποτα χωρίς αυτήν και χωρίς αυτόν, τον πατέρα του, αυτός ο Άγιος δεν έκανε τίποτα, αν δεν ήξερε ότι ήταν αρεστό στην πραγματική του Μάνα και Πατέρα, που είναι ο ίδιος ο Θεός. Γιατί ο Θεός για όλους εμάς είναι Μάνα και Πατέρας. Πατέρας, για να μας προστατεύει και να μας καθοδηγάει και Μάνα για να μας πλημμυρίζει με τη στοργή και την τρυφερότητα της. Είναι και τα δυο μαζί, ένα πράγμα.

Αυτός ο Άγιος έζησε τόσο πολύ μες στην καρδιά του τον Θεό, που έγινε όπως το νερό με το κρασί. Όπως το νερό πέφτει μέσα στο κρασί και χάνεται και γίνεται ένα μετά, ένα. Ήτανε μια σταγόνα, μια δροσοσταλίδα στα έσχατα χρόνια, που έπεσε μέσα στον απέραντο ωκεανό της άπειρης αγάπης και ευσπλαχνίας του Θεού και έγινε ένα με Εκείνον.

 

Μαρτύρια ανώτερα των Μαρτύρων!

Η ζωή του δεν είναι τίποτα άλλο, από το να θυμηθούμε τι σημαίνει δυνατή αγάπη, γιατί αυτό ήτανε ο άγιος Νεκτάριος. Δυνατή αγάπη στο Θεό. Ήτανε μια σταθερή εμπιστοσύνη στο Θεό. Δεν ήταν σαν κι εμάς που μια είμαστε με τον Θεό και μια είμαστε μακριά Του. Και τρίτον, ήταν μια ολοκληρωμένη θυσία. Μια θυσία που δεν έχει σχέση με τα μαρτύρια των παλαιών Μαρτύρων, αυτών που θυσιάστηκαν στο Κολοσσαίο, όπως οι μικρούλες μας, η Ελπίδα, η Αγάπη, η Πίστη, η Αικατερίνα, η Μαρίνα, η Ειρήνη, η Χριστινούλα. Όλοι αυτοί θυσιάστηκαν, αλλά πώς; Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος είχαν δύναμη να θυσιαστούνε.

Εμείς σήμερα λίγο να κόψουμε το χέρι μας, κάτι να πάθουμε στο πόδι μας, ουρλιάζουμε από τους πόνους, τρέχουμε στους γιατρούς. Μα σ’ αυτούς έκαναν τόσα πολλά μαρτύρια, που δεν θα τα άντεχαν εάν δεν ήταν το Άγιο Πνεύμα να τους σκεπάζει και να εξαλείφει τους πόνους, γιατί για τον Θεό ήταν αρκετό αυτό που Του έδιναν οι Μάρτυρες, δηλαδή την απόλυτη αγάπη, εμπιστοσύνη, που Του έδιναν την καρδιά τους να θυσιαστεί γι’ Αυτόν.

Όμως ο άγιος Νεκτάριος υπέφερε μαρτύρια τέτοια, που κανείς δεν μπορεί να τα σκεφτεί. Ήταν ανώτερα των παλιών Μαρτύρων. Γιατί; Το να κόβεις τον εγωισμό σου, το να σε ξεφτιλίζουν και εσύ να συγχωράς, το να υποφέρεις από τους ίδιους τους συνεργάτες του Αγίου Πνεύματος, που είναι οι ιερείς!

Τι νομίζετε είναι οι ιερείς και οι αρχιερείς; Συνεργάτες του Αγίου Πνεύματος στο έργο του Ιησού για την σωτηρία των ψυχών. Μα πάρα πολλοί από αυτούς ξέρετε πολλές φορές τι κάνουν; Αντί να μιμηθούν τους αγίους αρχιερείς, μιμούνται τους αρχιερείς των Εβραίων! Και αυτοί που σταύρωσαν τον Χριστό, αρχιερείς ήτανε.  Αρχιερείς των Εβραίων. Ήτανε οι δάσκαλοι των Εβραίων, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι.   

Ξέρετε λοιπόν τι σημαίνει, να σε εκδιώκουν μέσα από τον ίδιο σου το ναό που λειτουργάς και να φωνάζουν βρισιές και βλαστήμιες και αισχρά εναντίον ενός αγίου ιεράρχη και εκείνος να συγχωρά; Έχετε εσείς την τόλμη να το κάνετε; Εδώ η φιλενάδα σας ή η γειτόνισσα σας ή κάποιος άλλος  μια μικρή κουβέντα να πει για σας και γίνεστε φουρνέλο. Καταφεύγετε πολλές φορές στα δικαστήρια, εκτός του ότι γίνεστε άσπονδοι εχθροί και λέτε: «ούτε στον τάφο μου να μην πατήσεις». Και εσείς νομίζετε ότι είσαστε χριστιανές και δεν έχετε καταλάβει ότι ακολουθάτε τον δαίμονα σ’ αυτά που σας λέει. Μα ο δαίμονας αυτό λέει: «Μην αγαπάς! Να είσαι εγωιστής! Να είσαι μεγάλος! Μην σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου! Να βλαστημάς τους άλλους!». Αυτό δεν κάνουμε εμείς; Και πιστεύουμε ότι είμαστε χριστιανοί.

·       Χριστιανός που βλαστημά,

·       χριστιανός που τα βάζει με τους άλλους και τους κάνει κακό,

·       χριστιανός που συκοφαντεί,

·       χριστιανός που ψεύδεται,

είναι χριστιανός;

Εμείς γιατί λεγόμαστε χριστιανοί; Γιατί έχουμε ένα επίθετο που ανήκει στο Χριστό. Πώς λέμε η οικογένεια του τάδε; Το επίθετο είναι αυτό που ενώνει όλα τα άτομα της οικογένειας, τον πατέρα, την μάνα, τα παιδιά. Έτσι δεν είναι; Εμείς λοιπόν σε ποια οικογένεια ανήκουμε; Στην οικογένεια του σατανά, που μας βάζει να κάνουμε χίλια δυο κακά χωρίς να μετανιώνουμε, ή στην οικογένεια του Χριστού, που μας ζητάει να είμαστε απλοί, ταπεινοί, συγχωρητικοί, ευσπλαχνικοί;

 

Ένας επίγειος άγγελος!

Θέλω να καταλάβετε ότι αυτός ο άγγελος, γιατί σαν άγγελος ήρθε στη γη. Σαν άγγελος έγινε ιερέας, σαν άγγελος έγινε δάσκαλος, σαν άγγελος έγινε κατηχητής, σαν άγγελος δίδαξε, αλλά και σαν άγγελος εποίησε. Γι’ αυτό και στο πέρασμα του αγίου Νεκταρίου, πάντα οι άγγελοι των συντρόφευαν. Όχι για να θαυμάζουν μονάχα έναν άνθρωπο που αγωνιζόταν δυνατά, αλλά για να θαυμάσουνε τον επίγειο συνάδελφό τους, τον επίγειο συνάγγελο τους!

Ήταν ένας επίγειος συνάγγελος, γι’ αυτό και θαύμαζαν στον Ουρανό οι άγγελοι, τον άγγελο τους στη γη. Αυτός ήταν ο άγιος Νεκτάριος. Ήταν ένας άγγελος επί της γης!

 

Το πρότυπο μας στα έσχατα χρόνια που ζούμε

Και όσοι τον αγαπούν και όσοι τον λατρεύουν, ένα πρέπει να σκεφτούν, ότι πρέπει να του μοιάσουν.

Εμείς οι ιερείς πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε ανόητοι, γιατί στα έσχατα χρόνια που έρχονται, μην νομίζετε ότι δεν θα επαναληφθούν τα ίδια φαινόμενα που συνέβησαν τότε με τον Χριστό και τους αρχιερείς. Οι αρχιερείς δεν σταύρωσαν τον Χριστό; Οι αρχιερείς θα Τον ξανασταυρώσουν στα έσχατα χρόνια.

Όταν θα έλθει ο Αντίχριστος και θα μπει μέσα στο ναό του Θεού, σαν δήθεν θεός, και μαζί με τον Ψευδοπροφήτη, ο οποίος θα είναι αρχηγός της Εκκλησίας, τότε ο άγιος Νεκτάριος θα είναι το πρότυπο μας.

Τότε να σκεφτούμε τι έκανε ο άγιος Νεκτάριος, για να ξέρουμε τι θα κάνουμε και εμείς, για να μείνουμε σταθεροί στη πίστη μας, ανθεκτικοί στον πόλεμο του σατανά μέσα από την ιεροσύνη των ιερέων και αρχιερέων. Να ξέρουμε ότι και αν θα συκοφαντούμεθα και αν θα διωκόμεθα, θα ξέρουμε ένα, ότι αρχηγός μας εδώ ήταν ένας άλλος άγγελος, ο Νεκτάριος.

Ο άγιος Νεκτάριος, θα είναι μαζί με τον αρχάγγελο Μιχαήλ και μεγάλους αρχιερείς, όπως είναι ο Χρυσόστομος και ο Βασίλειος, θα είναι οι συνάγγελοι μας και τα πρότυπα μας στα έσχατα αυτά χρόνια που ζούμε.  

 

Ο Αντίχριστος έρχεται τρέχοντας και εμείς … κοιμόμαστε! 

Θα έρθει στιγμή, και μη νομίζετε ότι είναι πάρα πολύ μακριά, που όλα μέσα στην Εκκλησία θα αλλοιωθούν. Οι εικόνες θα κατεδαφιστούν! Ο σταυρός θα απαγορευτεί! Τα άμφια όπως τα ξέρετε, δεν θα υπάρχουν!

Μια άλλη παγκόσμια Εκκλησία, του Αντίχριστου, θα ενώσει ακόμα και παγανιστές! Δηλαδή μέσα στην Εκκλησία δεν θα είναι μόνο οι χριστιανικές Εκκλησίες, τα χριστιανικά δόγματα, όπως είναι οι Καθολικοί, οι Προτεστάντες, Αγγλικανοί. Δεν θα ενώσει μονάχα αυτούς. Λάθος είναι. Θα ενώσει τις παγκόσμιες θρησκευτικές ομάδες ο Αντίχριστος υπό την ηγεσία του Ψευδοπροφήτη! Γι’ αυτό και οι μεγάλες μελλοντικές εκκλησίες που θα χτιστούν, θα είναι για πολλαπλές λειτουργικές εκδηλώσεις όλων των δογμάτων και όλων των θρησκευτικών αποκλίσεων.

Αυτά που σας λέω θα γίνουν. Δεν ξέρω εγώ τι θα προλάβω να δω, να δουν τα μάτια μου, αλλά τα δικά σας σίγουρα θα δουν. Γιατί; Ο Αντίχριστος τρέχοντας έρχεται και εμείς κοιμόμαστε! Εκείνος μας βάζει να κάνουμε χίλιες δυο βλακείες και εμείς ακόμα ροχαλίζουμε! Γιατί ροχαλίζουμε; Γιατί χάσαμε την βάση, την δύναμη της χριστιανικής οικογένειας, που είναι η μάνα!

 

Τι σημαίνει μάνα και αληθινή μητρότητα

Ξέρετε τι σημαίνει μάνα; Μάνα, αγαπητοί μου, σημαίνει Θεός! Αν ο Θεός είχε άλλο ένα όνομα, Μάνα θα Τον λέγαμε. Σαν Μάνα όμως τον ένιωθαν και όλοι οι άγιοι. Γι’ αυτό και όσοι αγαπάμε το Θεό, μας θέλει ο Θεός να γίνουμε παγκόσμιες μάνες!

Να γίνει ο κάθε αρχιερέας άγιος, όπως ήτανε ο Νεκτάριος. Αλλά και οι ιερείς να γίνουν παγκόσμιες μάνες, που να αγαπούν τον κάθε άνθρωπο, ώστε με την ευσπλαχνία τους να τους φέρνουν κοντά στον Χριστό. Ο ρόλος του ιερέα και του αρχιερέα είναι να είναι παγκόσμια μάνα. Παγκόσμια μάνα! Το καταλαβαίνετε αυτό που σας λέω;  

Αλλά πώς θα γίνουνε εκείνοι παγκόσμιες μάνες, όταν εσείς οι γυναίκες, που από την φύση σας έχετε την μητρότητα, δεν είσαστε καν μάνες ούτε στα παιδιά σας; Ούτε καν στα παιδιά σας δεν είσαστε μάνες! Γιατί το λέω αυτό; Γιατί μπορεί να κλάψετε, να έχετε αγωνία για το παιδί σας, αλλά για το ξένο παιδί δεν έχετε αγωνία. «Το παιδί μου!» φωνάζετε, ενώ η πραγματική μάνα αγαπάει όλα τα παιδιά του κόσμου: και τα παιδιά της γειτόνισσας και τα παιδιά των φιλενάδων και όλα τα παιδιά σαν δικά της παιδιά. Αυτό σημαίνει μητρότητα αληθινή! Τώρα πλέον έχει γίνει προσωπική. Γι’ αυτό, σε τι διαφέρουν πολλές φορές οι μάνες από τις γάτες και τα σκυλάκια; Και οι γάτες αγαπούν τα γατάκια τους. Και τα σκυλάκια αγαπούνε τα μικρά τους. Αυτό είμαστε; Όχι. Εμείς οι χριστιανοί και εσείς ιδίως, οι χριστιανές μανάδες, πρέπει να είσαστε παγκόσμιες μάνες, να αγαπάτε όλο τον κόσμο! Τότε θα είσαστε μαζί με τον Θεό. Τότε θα είσαστε παιδιά του Ιησού. Τότε θα είσαστε χριστιανές με το επίθετο της Αγίας Οικογένειας που πρεσβεύουμε. Της χριστιανικής οικογένειας, στην οποία Πατέρας είναι ο Χριστός και εμείς είμαστε τα χριστιανόπουλα, οι χριστιανοί.

 

Ο Ιησούς θυσιάζεται σαν Μάνα για τα παιδιά Του

Ξέρετε λοιπόν τι σημαίνει αυτός ο όρος «χριστιανοί»; Η λειτουργία αυτή που γίνεται σήμερα δήθεν στο όνομα του Αγίου Νεκταρίου, στο όνομα του Ιησού γίνεται. Ξέρετε ποιος θυσιάζεται; Ποιος θυσιάζεται; Ο ίδιος ο Ιησούς. Αλλά πώς θυσιάζεται; Θυσία δεν δίνει κανένας. Ούτε καν ο άντρας στη γυναίκα του, γι’ αυτό και έχουμε χωρίσματα. Ούτε καν ο αδελφός στην αδελφή, γι’ αυτό χωρίζουν. Ούτε καν ο φίλος στον φίλο. Ξέρετε ποιος θυσιάζεται αληθινά; Μόνο η μάνα για το παιδί της. Ψέματα είναι αυτά που λέω; Μόνο η μάνα μπορεί να θυσιαστεί.

Γι’ αυτό και ο Ιησούς ήρθε σαν Μάνα να θυσιαστεί για τα παιδιά Του. Το καταλαβαίνετε; Αλλά και εμείς αυτό που θέλει να Του δώσουμε, είναι απλά να αποδεχτούμε αυτόν τον φοβερό τίτλο της γλυκύτητας και της τρυφερότητας και της στοργικότητας που είναι ο Ιησούς. Να γίνει δηλαδή ο Ιησούς για τον καθένα μας η Μάνα και ο Πατέρας και ο Φίλος και ο Αδελφός. Καταλαβαίνετε;

 

Η Παναγία, με τις πρεσβείες του αγίου Νεκταρίου,

θα σας διδάξει πως να αγαπήσετε τον Ιησού

Εσείς οι μάνες σήμερα, όσες είσαστε εδώ πέρα, αυτό να ξεκινήσετε. Παρακαλέσετε τον άγιο Νεκτάριο, να σας πάρει από το χεράκι, για να πάτε στην πιο γλυκιά Μάνα του κόσμου, που είναι η Παναγία.

Δεν έχουμε ακόμα καταλάβει το μεγαλείο της θεολογίας που η Εκκλησία σαν σύνολο, έχει βάλει μέσα στις μικρές εκκλησίες μας,  αυτές που είναι χτισμένες με πέτρες. Όπως μπαίνουμε μέσα στην εκκλησία, πάντα δεξιά βλέπουμε τον Χριστό σαν Μεσσία, σαν Σωτήρα, σαν Δάσκαλο. Όμως, αριστερά τι υπάρχει πάντα; Η εικόνα της Παναγίας σαν μαμά που κρατάει ποιον; Τον μικρό της Ιησού. Πώς Τον φώναζε; Πέστε μου, πώς Τον φώναζε;

-Δεν ξέρετε πώς Τον φώναζε η Μάνα τον Γιο της;

-Γιε μου.

-Πέστε το δυνατά.

 -Γιε μου!

-«Γιε μου». Γι’ αυτό και όταν ήρθε η ώρα να πάρει το πνεύμα της ο Ιησούς, τι είπε; «Και Εσύ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβε μου το πνεύμα».

Αλλά ποια ήταν η λέξη που έλεγε εκατοντάδες φορές όσο ζούσε; «Γιε μου». Και στον σταυρό ψηλά που Τον είδε, πώς Τον φώναξε; «Γιε μου», Τον φώναξε.

Αλλά Εκείνος πάνω από τον Σταυρό έβλεπε κάτω όλους εμάς, όλο τον κόσμο. Έβλεπε τους Μαθητές Του, που ένας τον είχε προδώσει, ο άλλος τον είχε αρνηθεί και οι υπόλοιποι τον είχαν εγκαταλείψει. Είδε όλο αυτό τον κόσμο που τους έκανε θαύματα, που τους θεράπευσε, που τους έκανε καλά, που θεράπευσε τις αρρώστιες τους, έδιωξε την λέπρα, ανέστησε νεκρούς. Πού ήταν τώρα όλοι αυτοί; Τόση αγνωμοσύνη έχουνε οι άνθρωποι στον Ευεργέτη;  

-Ποιος έμεινε μονάχα συνέχεια κάτω από τον Σταυρό;

-Η Μάνα Του.

-Μόνο η Μάνα Του. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι σημαίνει αυτό; Πως πρέπει να μείνεις κάτω από τον σταυρό Του, αν πράγματι Τον αγαπάς; Σαν μάνα! 

Κι όμως έχουμε ξεχάσει να αγαπάμε αυτόν τον μικρό Ιησού σαν μάνες. Τον λατρεύουμε μονάχα σαν Θεό. Κι όμως η Παναγία έτσι Τον φώναζε «Γιέ μου και Θεέ μου». Το μυστικό αυτό είναι.

Ο άγιος Νεκτάριος δεν αγάπησε μονάχα τον Ιησού σαν Θεό του, αλλά Τον αγάπησε και σαν κάτι πολύ περισσότερο.

·       Ήταν ο Άνθρωπος του!

·       Ήταν ο Αγαπημένος του!

·       Ήταν ο Φίλος του!

·       Ήτανε ο Αδελφός του!

Αλλά και κάτι άλλο: λάτρευε τα Χριστούγεννα.

 

«Ζήστε τα αιώνια Χριστούγεννα» 

Με ρώτησε χθες, πριν λίγες μέρες για την ακρίβεια, κάποια:

«Πάτερ, πώς πρέπει να γιορτάζω τον Χριστό;»

«Αν θέλεις να χαρείς την χριστιανική σου ιδιότητα και να απολαύσεις το πνεύμα του Θεού μέσα στην καρδιά σου, στο νου σου και στην ψυχή σου, μάθε τι σημαίνει αιώνια Χριστούγεννα».

Δυο γιορτές έχουμε εμείς οι χριστιανοί, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα. Το Πάσχα, σαν μεγάλος, είναι ο Μεσσίας, ο Οδηγός, ο Κατηχητής, Αυτός που ήρθε σαν Θεός να μας σώσει και να μας διδάξει. Γι’ αυτό πάντα κρατάει και το Ευαγγέλιο Του. Όταν θα έρθετε μέσα και φιλήσετε τον Χριστό, θα δείτε ότι κρατάει πάντα το Ευαγγέλιο Του, γιατί ήρθε σαν Δάσκαλος. Και εμείς Τον αγαπάμε έτσι, Τον σεβόμαστε.

Αλλά όμως κανείς δεν μπορεί να Τον αγαπήσει έτσι πολύ, εάν μέσα του δεν ζήσει τα αιώνια Χριστούγεννα. Να ζήσει τον Ιησού σαν κάτι δικό του. Σαν μοναδικό δικό του. Να πάει μαζί με τα τσοπανοπούλα, μαζί με τους τσοπάνηδες, να πάει εκεί στη Βηθλεέμ, να Τον αγκαλιάσει, να Τον φιλήσει, να Τον πάρει στην αγκαλιά του, να Τον κοιτάξει και Εκείνος, σαν Μωρό, να χαμογελάσει στην κάθε μια ψυχή.

Πέστε μου κάτι, θα μπορούσε κανείς άλλος να κλάψει πιο πολύ και να δακρύσει, εκτός από τη Μάνα Του κάτω από το σταυρό; Και ο Ιωάννης ο Θεολόγος ήταν εκεί σαν φίλος, σαν αδελφός Του. Τον αγαπούσε πολύ.

-Όμως, είχε τον ίδιο πόνο με τη Μαμά Του;

-Όχι.

-Είχε την ίδια αγωνία με τη Μαμά Του;

-Όχι.

-Είχε την ίδια λατρεία, τον ίδιο πόνο, το ίδιο δάκρυ; Όχι.

Όταν ένα παιδί παθαίνει κάτι, η καρδιά της μάνας σκίζεται. Σωστά; Αυτό γινότανε με την Παναγία. Είδες κανενός αλλουνού την καρδιά να σκιστεί;

Καταλαβαίνετε γιατί, αν θέλεις να γνωρίσεις τον Ιησού, και να Τον αγαπήσεις και μέσα στην καρδιά σου, και να Τον αποδεχτείς σαν Μεσσία, Βασιλιά σου και Οδηγό σου, πρέπει πρώτα να Τον αγαπήσεις σαν Μωρό σου;

Γιατί μόνο τότε θα ζήσεις την τρυφερότητα και την στοργή της μητρότητας. Τότε θα Τον νιώθεις σαν δικό σου, όπως νιώθει ένας πατέρας το μωρό του, όπως νιώθει μια μάνα το μωρό της.  Τότε, όταν θα Τον δεις πάνω στο σταυρό, τότε θα σκιστεί και η δική σου η καρδιά, γιατί δεν θυσιάστηκε ένας ξένος, ένας φίλος, ένας γνωστός, αλλά θυσιάστηκε Αυτός που εσύ Τον λάτρεψες σαν δικό σου Μωρό αγαπημένο. Και ήξερες πολύ καλά ότι ήσουνα ανάξιος να αγαπάς ένα τέτοιο Μωρό. Όμως κάθε μάνα μπορεί να το πει αυτό.

Το ένιωσα αυτό, όταν κάποτε μια μάνα μου είπε:

«Πάτερ μου, είμαι τόσο ευτυχισμένη που μου έδωσε ο Θεός αυτό το μωρό». Είχε γεννήσει. Ήταν μετά από 40 μέρες που την είχα δει. Ήταν τότε που πηγαίναμε να κάνουμε το σαράντομα. «Είμαι τόσο ευτυχισμένη, αν και είμαι ανάξια να κρατώ αυτό το αθώο μωρό».

Και εσείς μη φοβάστε, να Τον φωνάξετε «Γιε μου». Μη νομίζετε ότι είμαστε άξιοι. Ανάξιοι είμαστε. Οι χειρότεροι άνθρωποι του κόσμου είμαστε, ή μήπως έχετε καλύτερη ιδέα για τον εαυτό σας; Οι χειρότεροι άνθρωποι του κόσμου είμαστε! Αλλά όμως ότι και να είναι, η μάνα…

Άκουσα κάποτε μία γυναίκα που ήρθε να εξομολογηθεί… και αυτή ήταν κοινή πόρνη. Εκδιδόταν τακτικά. Έτυχε κάποια στιγμή να γεννήσει ένα μωρό. Το λάτρευε το μωρό της και έκλαιγε, έκλαιγε!

 «Πάτερ μου, κρατάω το μωρό μου και κλαίω. Σκέφτομαι τα λάθη και τις αμαρτίες μου. Αλλά αυτό το μωρό είναι η ζωή μου! Είναι η χαρά μου! Είναι η αγάπη μου! Αν αυτό το μωρό πάθει τίποτα, εγώ τέλειωσα».

Μια πόρνη γυναίκα! Μα το ίδιο δεν είμαστε και εμείς; Δέστε πόσα λάθη κάνουμε. Εκείνη όμως η πόρνη μήπως έπαψε να αγαπάει το μωρό της λιγότερο από ό,τι αγαπάτε το μωρό σας εσείς;

Η μητρότητα έχει δύναμη! 

«Γίνετε μάνες του μικρού Ιησού»

Σήμερα σας καλώ στη γιορτή του αγίου Νεκταρίου, να γίνεται γλυκές μάνες εσείς οι γυναίκες. Τρυφερές μάνες στον Ιησού. Και να νοιώθετε ότι είσαστε ανάξιες, οι χειρότερες γυναίκες του κόσμου, αλλά αυτό να είναι το Μωρό σας πλέον. Αυτό το Μωρό θα ακολουθείτε. Αυτό το Μωρό θα θέλετε να ακούσετε τι λέει. Τότε θα αλλάξει η ζωή σας. Χάρη σε αυτό το Μωρό θα αλλάξει η ζωή σας, γιατί αυτό το Μωρό θα σας διδάξει να μην λέτε λόγια περιττά. Να μην είσαστε κακές.  

Δεν μπορείτε να κρατάτε το πιο αθώο Μωρό του κόσμου και εσείς να είσαστε κακές. Δεν μπορείτε να κρατάτε αυτό το Μωρό και το στόμα σας να βγάζει δηλητήρια κρίσεως, συκοφαντίας και χίλια δυο. Δεν μπορείτε να κρατάτε αυτό το Μωρό και να Του δίνετε μητρότητα και ταυτόχρονα να αφήνετε την καρδιά σας να έχει κακίες,  φθόνους, μίσος για τους άλλους ανθρώπους. Γίνονται αυτά; Πέστε μου. Γίνονται;

-Όχι.

-Δεν γίνονται.  Γι’ αυτό σήμερα σκεφτείτε τα όλα αυτά.

Ιερέας βλέπει τον Ιησού σαν Μωρό στη θεία Λειτουργία!

Και γι’ αυτό το Μωρό σήμερα, μετά από το κήρυγμα, ο ιερέας θα συνεχίσει την θεία λειτουργία, γιατί αυτό το Μωρό τώρα θα θυσιαστεί.  Και όσοι θα πάνε να μεταλάβουνε μετά, δεν θα πάρουν έναν μεγάλο. Θα πάρουν το ίδιο το Μωρό που θυσιάστηκε για μας! 

Έβλεπε ένας άγιος άνθρωπος όταν πήγε να λειτουργήσει, ένα μικρό Παιδί την ώρα της θείας Λειτουργίας που Τον αγκάλιαζε. Έβαζε τα χεράκια Του γύρω από το λαιμό του και ακουμπούσε πάνω, εδώ στον ώμο του. Και εκείνος το φώναζε «Μωρό μου». Ήξερε ότι ήταν ο Ιησούς και ένιωθε την καρδιά Του να χτυπάει από λατρεία σαν να του έλεγε: «Θέλω να Με αγαπάς. Να Με αγαπάς! Τίποτα άλλο δεν θέλω σαν Μωρό. Μόνο να Με αγαπάς». Και έβλεπε, λέει, τα χέρια Του να είναι πληγωμένα,  να έχουν αυτά τα σημάδια των πληγών. Και τίποτα άλλο δεν έλεγε ο ιερέας: «Μόνο να Σ΄ αγαπώ θέλω Βασιλιά μου. Τίποτα άλλο». Γιατί μόνο αγάπη του ζητούσε το Μωρό.

 Είδατε ποτέ κανένα μωρό να ζητάει τίποτα άλλο από τη μαμά του; Ζητάει τίποτα άλλο; Τίποτα άλλο. Μόνο την αγκαλιά της ζητάει. 

Η πιο όμορφη ευχή στην γιορτή του Αγίου Νεκταρίου

Γι’ αυτό σήμερα, εάν θέλετε να είναι αυτή η μέρα σημαντική για σας, αλλάξτε ζωή. Γίνεται μάνες του μικρού Ιησού, που σε λίγο θα έρθει, τώρα τα Χριστούγεννα, να ξαναγεννηθεί. Ευκαιρία να πείτε εσείς: «Θεέ μου, από σήμερα αξίωσε μας να ζήσουμε τα αιώνια Χριστούγεννα» .

Η πιο όμορφη ευχή που θα μπορούσα να δώσω σε κάποιον είναι: «Ζήσε φίλε μου, ζήσε αγαπητή μου κόρη, τα αιώνια Χριστούγεννα. Να έχεις δηλαδή πάντα αυτό το Μωρό μέσα στην αγκαλιά σου. Και να ξέρεις ότι δεν είναι μονάχα ο Γιος σου, αλλά είναι και ο Θεός. Σαν Θεό σου να Τον λατρεύεις και σαν Γιο σου να Τον λατρεύεις. Το ίδιο πράγμα είναι. Να ενωθούν δύο λατρείες, του σώματος και της ψυχής, στον Γιο σου και Θεό σου».

Τότε αρχίζει το μεγάλο πέταγμα του αετού. Τότε θα γίνετε αετίνες, αγαπητές μας μητέρες. Αετίνες! Όχι μικρά καναρινάκια, που θα σας κλείσουνε σε ένα κλουβί, γιατί έτσι μας έχει κάνει ο σατανάς, καναρινάκια. Μας έχουν κλείσει σε ένα κλουβί και παίζουνε μαζί μας. Χαμογελούν μαζί μας. Αυτό θέλετε να είστε; Τα καναρίνια του κλουβιού, ή αετοί του βουνού; Πέστε μου, τι θέλετε; Πέστε μου.

-Αετοί.

-Αν θέλετε αετοί, ξεκινήστε από τώρα. Κρατήστε το Αετόπουλο σας, τον μικρό Ιησού στην αγκαλιά σας και πείτε:

«Μαζί, Ιησού μου, με Σένα, που είσαι το αετόπουλο, θα πετάμε ψηλά στις βουνοκορφές της αγιότητας και της λατρείας στο Θεό, όπως έκανε και ο άγιος Νεκτάριος».

Και εύχομαι η ταπεινή του ευχή, γιατί ήταν πάντα ταπεινός, να απλωθεί μέσα στις καρδιές σας. Και έτσι να φύγουμε, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, που του δόθηκε η εξουσία να μεταδίδει σε όλους εκείνους τους πιστούς που θα τον αγαπούν, αλλά θα έχουν και νοσταλγία για τον Θεό του, γιατί αυτός πάντα έτσι ζούσε, με τη νοσταλγία του Ιησού του, να είναι πάντα ένα.

Σας το εύχομαι, σε όλους. Αμήν.