12. Πάτερ ημών...

 

-Πατέρα, ποια προσευχή θα ήταν ωραία να λέμε όλοι μαζί, σαν οικογένεια, στο Θεό;

-Νομίζω ότι η πιο όμορφη προσευχή, όπως το έχω πει και άλλες φορές, είναι να Του λες «Σ’ αγαπώ», πως είναι ο Πατέρας σου, πως είναι ο Βασιλιάς σου, πως είναι ο Θεός σου.

Όμως, ο Κύριος μας, μας δίδαξε μια υπέροχη προσευχή, που μαζί με αυτά τα λόγια της αγάπης, θέλει να την λέμε όλοι μαζί σαν οικογένεια. Γονείς και παιδιά μαζί.

Και έχει τόση δύναμη, ώστε να αγιάζεται το σπίτι, να αγιάζεται ο τόπος όπου λέγεται αυτή η προσευχή και να κατεβαίνει η χάρις του Αγίου Πνεύματος στις ψυχές αυτών των ανθρώπων που την λένε.

Την προσευχή αυτή μας την δίδαξε ο ίδιος ο Κύριος μας. Γι’ αυτό και λέγεται «Κυριακή προσευχή». Ξέρετε ποια είναι;

-Το «Πάτερ ημών».

-Το «Πάτερ ημών», βεβαίως. Είναι, πιστεύω, η πιο υπέροχη προσευχή που διαθέτει η Εκκλησία μας, από το στόμα του ίδιου του Κυρίου μας!

Όμως, έχει πολλά κρυμμένα νοήματα, πολύ βαθιά μηνύματα. Δεν ξέρω, αν θέλατε να την σχολιάζαμε μαζί, για να την κάνουμε πιο κατανοητή. Θέλετε;

-Ναι, βεβαίως.

-Ας αρχίσουμε λοιπόν από την αρχή. Πώς αρχίζει αυτή η προσευχή;

-«Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς».

-Ουράνιε μας Πατέρα, γλυκέ μας Πατέρα, βασιλιά της καρδιάς μας! Τι ωραίο πράγμα ένα παιδί να αφήνει να ξεχυθεί μέσα από τα βάθη της καρδιάς του το μεγαλείο της αγάπης του στον βασιλιά Θεό Πατέρα του.

Έτσι ξεκινάει αυτή η προσευχή και έτσι πρέπει να ξεκινάμε και όλες τις προσευχές, με πολλή αγάπη στο Θεό Πατέρα μας. Αμέσως μετά αρχίζει η πρώτη αίτηση. Τι λέει;

-«Αγιασθήτω το όνομα Σου».

-Πότε αγιάζεται το όνομα ενός πατέρα; Πότε δοξάζεται το όνομα ενός πατέρα; Ξέρετε;

-Πότε;

-Όταν το παιδί του ζει έτσι, ώστε όλοι να λένε χαρά στον πατέρα και στην μάνα που τον γέννησε. Δηλαδή, όταν το παιδί έχει αγάπη, έχει ευσπλαχνία, έχει καλοσύνη, έχει ευγένεια, τότε δοξάζεται ο πατέρας.

Εμείς, κάθε φορά που θα έχουμε αγάπη, ευσπλαχνία, ευγένεια, όπως είναι ο Πατέρας μας ο ουράνιος και όταν αυτή την δείχνουμε προς όλο τον κόσμο, τότε δοξάζεται το όνομα του Πατέρα μας και αγιάζεται το όνομα Του. Μετά, η επόμενη αίτηση;

-«Ελθέτω η βασιλεία Σου».

-Είναι η επόμενη αίτηση. Η πιο σημαντική αίτηση, που πρέπει να την αναζητάμε όλοι με πολλή αγάπη και με πολλή νοσταλγία.

Τι ωραίο πράγμα να πλημμυρήσει την καρδιά του ανθρώπου και τη ψυχή του, η χάρις του αγίου Πνεύματος!

Για να έλθει η βασιλεία του Θεού μέσα στην καρδιά μας, πρέπει το άγιο Πνεύμα να πλημμυρίσει τη ψυχή μας. Τότε έρχεται όλος ο ουρανός, όλη η αγία Τριάδα μέσα στην καρδιά του ανθρώπου.

Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό, αδελφοί μου, να γονατίζουμε και να σφίγγουμε τα χεράκια μας στην καρδιά μας μπροστά. Τα χέρια μας ενωμένα συμβολίζουν το σώμα και τη ψυχή. Σαν σώμα και ψυχή, που είναι ο άνθρωπος, να γονατίζουμε και να Του λέμε:

«Ουράνιε μας Πατέρα δος μας τη χάρη του αγίου Πνεύματος, να πλημμυρίσει την καρδιά μας, να πλημμυρίσει όλο το είναι μας και Εσύ να είσαι το παν για μας και να κάνεις τον θρόνο Σου μέσα στην καρδιά μας».

Όταν έλθει ο Θεός στην καρδιά ενός ανθρώπου, τότε η βασιλεία του Θεού έχει έλθει στη ψυχή του ανθρώπου. Το επόμενο ποιο είναι;

-«Γενηθήτω το θέλημα Σου ως εν ουρανώ και επί της γης».

-Για να έλθει, όμως, η βασιλεία του Θεού στη ψυχή μας και να δοξαστεί ο Πατέρας μας, είναι απαραίτητο εμείς να κάνουμε το θέλημα του ουράνιου μας Πατέρα.

Το «Γεννηθήτω το θέλημα Σου», μπορώ να πω ότι είναι η βάση όλης της πνευματικής ζωής.

Κάθε μέρα, ξεκινώντας την ημέρα σου, να κάνεις τον σταυρό σου και να λες: «Πατέρα μου, τώρα που ξεκινάει η ημέρα μου, βοήθησε με να κάνω μόνο το θέλημα Σου». Και τότε ο Θεός, όταν βλέπει ότι θέλεις να κάνεις το θέλημα Του, σε ευλογεί με όλη τη δύναμη της χάριτος Του και θα βάζει πάντα μέσα στην καρδιά σου σαν δώρο, τη χαρά, την ειρήνη και τη γαλήνη, για να σε καθοδηγεί.

-«Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον».

-Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από το φαγητό. Χωρίς το ψωμί, χωρίς όλα αυτά τα επίγεια αγαθά, πως θα επιβιώσει; Είναι ανάγκη λοιπόν να τα ζητάμε από τον Θεό να μας τα δίνει, γιατί όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν αυτήν τη δυνατότητα. Πολλοί δυσκολεύονται να βγάλουν τα προς το ζην.

Γι’ αυτό και είναι μεγάλο πράγμα να Του τα ζητάμε, με τη δύναμη της καρδιάς μας, και να Του λέμε:

«Πατέρα μας ουράνιε, Σε παρακαλούμε δος μας, τον άρτον ημών τον επιούσιον για να επιβιώσουμε».

Όμως, υπάρχει και κάτι άλλο. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα. Είναι και ψυχή. Και όπως το σώμα έχει ανάγκη από τον επιούσιον άρτον, έχει ανάγκη και η ψυχή από τον άρτον τον επιούσιον.

Ποιος, όμως, είναι ο επιούσιος άρτος  της ψυχής; Τι λέτε; Ποιος είναι;

-Ο λόγος του Θεού;

-Και βέβαια, είναι ο λόγος του Θεού. Είναι το άγιο Ευαγγέλιο. Εκεί είναι κρυμμένο το θέλημα Του!

Αν δεν έχουμε το άγιο Ευαγγέλιο, αν δεν το διαβάζουμε, πως θα μάθουμε ποιο είναι το θέλημα Του, για να το εφαρμόσουμε;

Είναι λοιπόν απαραίτητο να έχουμε το Ευαγγέλιο, για να το διαβάζουμε και να μαθαίνουμε το θέλημα Του, ώστε να το εφαρμόζουμε.

Όμως, υπάρχει και κάτι άλλο. Εκτός από τον λόγο του Θεού, που είναι αυτό που μας δίνει τη δύναμη και μας χαριτώνει και έρχεται έτσι η χάρις του Αγίου Πνεύματος στην ψυχή μας, υπάρχει και κάτι άλλο, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, που είναι ο Άρτος της ζωής.

Και τον λέμε Άρτο της ζωής γιατί, όταν η ψυχή ενώνεται με τον Χριστό μέσα από την θεία Κοινωνία, τότε αυτή η ψυχή ζει στην αιωνιότητα, επειδή έχει ενωθεί με τον αιώνιο Θεό.

Τότε, όπως το νερό με το κρασί, γίνεται η ψυχή με το Θεό ένα, η νύμφη με τον Νυμφίο!

Είναι απαραίτητο κάθε άνθρωπος που αγαπά τον Θεό, να μεταλαβαίνει τακτικά, να παίρνει τον Αγαπημένο του στην καρδιά του και ο Αγαπημένος του να γίνεται ένα με εκείνον.

Τότε εφαρμόζεται αυτό που έλεγε ο Χριστός: «Μείνατε εν εμοί, καγώ εν υμίν». Εμείς μένουμε μέσα στον Χριστό και Εκείνος έρχεται και γίνεται μέσα μας ένα με μας. Εγώ και Εκείνος ένα. Εσύ και Εκείνος ένα. Όλοι εμείς με τον Ένα, σαν το νερό με το κρασί.

-«Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών».

-Για να γίνουν, όμως, όλα αυτά, πρέπει να καθαρισθεί η ψυχή. Την ψυχή την μολύνουν οι αμαρτίες, τα λάθη μας.

Παρακαλούμε, λοιπόν, τον Κύριο, να μας συγχωρέσει για τα λάθη, να μας συγχωρέσει και να μας καθαρίσει από κάθε ρύπο ψυχής και σώματος, και του λέμε: «άφες ημίν τα οφειλήματα ημών».

 Όμως, σαν απαραίτητο όρο, τι ζητάει ο Κύριος;

-«Ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών».

Δεν μπορεί να μας σώσει ο Θεός, αν εμείς δεν θέλουμε να συγχωρέσουμε τους άλλους.

Θέλει ο Κύριος μας να συγχωράμε όλο τον κόσμο. Να μην κατακρίνουμε κανέναν. Να μην σχολιάζουμε κανέναν. Να μην συκοφαντούμε κανέναν και να τον συγχωράμε ό,τι και να μας κάνει.

Γι’ αυτό μας λέει: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών. Τότε είναι που θα αναγνωριστείτε σαν δικά Μου παιδιά». Καταλάβατε;

Γι’ αυτό λοιπόν, μην ξεχνάτε ότι, για να μας συγχωρέσει ο Κύριος μας, πρέπει πρώτα εμείς…

-Να συγχωρέσουμε τους άλλους. 

-Μπράβο. Και κάτι βασικό, για να μας συγχωρέσει, για τα λάθη, πρέπει να δείξουμε και μετάνοια. Γιατί το να Του πούμε «συγχώρεσε μας Κύριε», αλλά χωρίς να μετανιώσουμε, πώς θα μας συγχωρέσει;

Θέλει να δει ο Θεός την μετάνοια της καρδιάς μας.

Όχι την μετάνοια στα λόγια. Πολλοί Του λέμε: «συγχώρεσε μας Κύριε» και είναι επίπλαστο. Μετά από λίγο πάμε και κάνουμε τα ίδια, επειδή το θέλουμε.

Θέλει ο Κύριος μας να Του ζητάμε συγγνώμη, αλλά να τη λέμε μέσα από την καρδιά μας και να έχουμε πάρει απόφαση ισχυρή, να αλλάξουμε ζωή.

-«Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού».

-Παρακαλούμε τον Κύριο μας να μας βοηθήσει, γιατί η δύναμη του Σατανά είναι πολύ μεγάλη και μόνο όταν έχουμε τη χάρη του αγίου Πνεύματος θα μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες και στους πειρασμούς.

Μην ξεχνάτε ότι η λέξη «πειρασμός» σημαίνει δοκιμασία. Λέμε «πειράχτηκα», δηλαδή, δοκιμάστηκα. Και ο σατανάς μας δοκιμάζει, μήπως καταφέρει κάτι.

Ξέρετε σε τι μας δοκιμάζει; Στο πόσο σταθεροί είμαστε στην πίστη μας στον Χριστό, στο πόσο Τον εμπιστευόμαστε και στο πόσο Τον αγαπάμε.

Μέσα λοιπόν από τον πειρασμό φαίνεται αν εμείς είμαστε πιστοί στον Αγαπημένο μας, σαν Πατέρα μας και σαν υπάκουοι στα θεϊκά Του λόγια.  

Εάν, όμως, έχουμε εγωισμό, έχουμε το δικό μας θέλημα που θέλουμε να κάνουμε, έχουμε μέσα μας την πεποίθηση ότι εμείς ξέρουμε καλύτερα από τον Θεό μας και βάζουμε τον Κύριο μας στην άκρη, τότε τα πράγματα είναι δύσκολα. Ο Θεός θα μας αφήσει μόνους μας, γιατί σέβεται το αυτεξούσιο μας.

Δεν θέλει να παρέμβει για να αλλάξει την δική μας επιθυμία, και μας αφήνει να δούμε από πρώτο χέρι πόσο δύσκολο είναι να αφήνει κανείς εκτεθειμένο τον εαυτό του στις δυνάμεις του σατανά.

Μήπως αυτό δεν έκανε ο Αδάμ και η Εύα;  Ενώ ήξεραν ποιο ήταν το θέλημα του Θεού, άκουσαν τα λόγια του σατανά και επηρεάστηκαν. Τα λόγια του σατανά σαγήνεψαν τον νου και την ψυχή τους και έκαναν το ατόπημα. Έκαναν το λάθος.

 Γι’ αυτό, όταν λέμε «και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν», Τον παρακαλούμε να ενισχύσει μέσα μας τις δυνάμεις της πίστης. Την εμπιστοσύνη μας να ενισχύσει, γιατί όταν έχουμε δυνατή πίστη και εμπιστοσύνη στο Θεό μας, δεν θα πέσουμε εύκολα στα λάθη. Δεν θα ακούσουμε εύκολα τον σατανά. Δεν θα παραπλανηθούμε ώστε να τον ακολουθήσουμε. Καταλάβατε;

Αλλά και πάλι, μας λέει ο Κύριος μας, επειδή είμαστε άνθρωποι και εύκολα πέφτουμε στα λάθη, να Τον παρακαλούμε: «…αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού». Εάν κάνουμε κανένα λάθος από αφέλεια, από αδυναμία, επειδή δεν το καλοσκεφτήκαμε, δεν το είδαμε σωστά, εξαπατηθήκαμε, Τον παρακαλούμε:

«Κύριε, σπάσε τα δεσμά του σατανά από πάνω μας. Βγάλε τις θηλιές που μας έχει βάλει και μας οδηγεί με το ζόρι εκεί που θέλει».

Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντικό αυτές οι δύο λέξεις, κατά την γνώμη μου, να αποτελούν την αρχή και το τέλος  στο «Πάτερ ημών…».

Βλέπετε, το «Πάτερ ημών…», πώς αρχίζει; Πατέρα μου, ουράνιε, γλυκέ μου Πατέρα! Είναι η αγάπη που βγάζει η καρδιά στον ουράνιο Πατέρα. Και πώς τελειώνει; «Ρύσαι ημάς από του πονηρού». Είναι η αγάπη, αλλά ταυτόχρονα και ο πόλεμος του σατανά.

Ξέρετε πώς θα πολεμούμε τον σατανά; Με την συγγνώμη. Είναι πολύ ευγενικό να λέει συγγνώμη το παιδί στον Πατέρα του, για το λάθος που κάνει:

«Πατέρα μου, συγχώρεσε με για το λάθος που κάνω και διώξε μακριά τον σατανά».  

Γι’ αυτό λοιπόν, από σήμερα αξίζει τον κόπο όλοι μαζί να λέμε αυτή την προσευχή. Και μέσα από αυτή την προσευχή να Τον παρακαλούμε σαν οικογένεια, σαν αντρόγυνο εσείς, σαν παιδιά.

Όλα τα παιδιά του κόσμου να Του λέμε:

«Πατέρα μου ουράνιε, έλα στην καρδιά μου. Κάνε τη ψυχή μου θρόνο Σου. Δος μου τον επιούσιο άρτον. Δος μας τον δικό Σου άρτο, το Σώμα και το Αίμα Σου, εκτός από τον άρτο του σώματος. Δος μας τον άρτον Σου, για να γίνουμε εγώ και Εσύ ένα και συγχώρεσε μας για όλα τα λάθη».

Η αγάπη, πιστεύω, και η συγνώμη να αποτελούν την αρχή και το τέλος σ’ αυτήν την προσευχή, γιατί η αγάπη και η συγγνώμη είναι σαν τα δύο φτερά του αετού, που τον κάνουν να πετά ψηλά, στις ψηλές βουνοκορφές της αγιότητας.

Σας εύχομαι όλοι, να λέτε το «Πάτερ ημών..». Μέσα από το «Πάτερ ημών..», θα γίνεστε ένα με τον Θεό και ο Θεός θα ζει στην καρδιά σας και η χαρά, η γαλήνη και η ειρήνη θα κυριαρχούν στη ψυχή σας.