Η αγία Μαρίνα ήταν ένα μικρό κοριτσάκι,
που αγάπησε με όλη τη δύναμη της καρδιάς της τον Χριστό. Γεννήθηκε το 270 μ.
Χ. σε μια μεγάλη πόλη της Μ. Ασίας, την Αντιόχεια.
Έμεινε ορφανή από μωρό παιδί, γιατί η μαμά
της πέθανε λίγες μέρες μετά την γέννηση της.
Ο πατέρας της, ο Αιδέσιος, την έδωσε τότε
σε μια καλή και ενάρετη γυναίκα, για να την θηλάσει και να την μεγαλώσει.
Η γυναίκα αυτή αγαπούσε πολύ τον Χριστό και
όλους τους ανθρώπους, γι’ αυτό και έγινε το πιο καλό παράδειγμα για τη μικρή μας Μαρίνα.
Κοντά σ’ αυτή την άγια μάνα έγινε η Μαρίνα μια πολύ γλυκιά, σεμνή και ευγενική κοπέλα, ένας πραγματικός επίγειος άγγελος.
Της Μαρίνας της άρεσε πολύ να κάθετε κοντά στη
θετή της μανούλα και να ακούει από αυτήν τις όμορφες διηγήσεις από τη ζωή του
Χριστού αλλά και την υπέροχη διδασκαλία της αγάπης.
Ήθελε και αυτή να ζει, όπως ζούσε και ο αγαπημένος της
Ιησούς εδώ στη γη, με αγάπη, ευσπλαχνία και καλοσύνη.
Βοηθούσε όλους τους ανθρώπους με πολλή αγάπη και
καλοσύνη, γι’ αυτό και όλοι την αγαπούσαν σαν δικό τους παιδί.
Ωστόσο, τόσο η Μαρίνα, όσο και η μαμά της, ζούσαν
κρυφά την πίστη και την αγάπη τους στο Χριστό. Πολλοί άνθρωποι ακόμα δεν
γνώριζαν τον αληθινό Θεό, γι’ αυτό και λάτρευαν σαν θεούς τον ήλιο, το φεγγάρι
και άλλα υλικά πράγματα, καθώς και κάποιους ψεύτικους θεούς, που δίδασκαν
κακίες και πονηριές.
Όλοι αυτοί, επειδή λάτρευαν σαν θεούς τα είδωλα,
ονομαζόντουσαν ειδωλολάτρες. Οι ειδωλολάτρες μισούσαν τον Χριστό και πολεμούσαν
τους Χριστιανούς.
Ο πατέρας της Μαρίνας ήταν και αυτός ειδωλολάτρης, και μάλιστα ιερέας των ειδώλων. Κάθε μέρα προσευχόταν μπροστά στα αγάλματα των ψεύτικων θεών.
Ομολογεί την πίστη και την αγάπη της στο Χριστό
Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα και η Μαρίνα έγινε 15
χρονών κοπέλα. Ήταν πάρα πολύ όμορφη.
Υπήρχε τότε μια συνήθεια, όταν τα νεαρά παιδιά
γινόντουσαν δεκαπέντε χρονών, να γιορτάζουν με χορούς και πανηγύρια τα γενέθλια
τους.
Έτσι, και ο πατέρας της Μαρίνας αποφάσισε να
γιορτάσει τα γενέθλια της κόρης του με θρησκευτικές τελετές και θυσίες στους
ψεύτικους θεούς.
Ήρθε λοιπόν μαζί με πολλούς άλλους ειδωλολάτρες
φίλους του, για να την πάνε όλοι συνοδεία στο ναό της θεάς Αφροδίτης και εκεί η
Μαρίνα να ευχαριστήσει την θεά που την έκανε μεγάλη και όμορφη κοπέλα.
Η Μαρίνα κατάλαβε ότι είχε έρθει η ώρα να
ομολογήσει μπροστά σε όλο τον κόσμο, αλλά και στον πατέρα της, την πίστη και την
αγάπη που είχε στην καρδιά της για τον
Κύριο μας Ιησού Χριστό και, αν χρειαστεί, να υποστεί για χάρη Του τα
πρώτα μαρτύρια.
Με θάρρος, λοιπόν, χωρίς να δειλιάσει καθόλου,
είπε μπροστά σε όλους ότι είναι Χριστιανή, ότι αγαπά τον ένα αληθινό Θεό που
δημιούργησε την γη και τον ουρανό και ότι τα είδωλα είναι ψεύτικα και φωλιές
δαιμόνων.
Ο πατέρας της θύμωσε τότε τόσο πολύ, που δεν
μπορούσε να συγκρατήσει την οργή και τον θυμό του. Όρμησε κατά πάνω της για να της κάνει κακό. Ευτυχώς που κάποιοι κατάφεραν να την απομακρύνουν απ’
αυτόν και να την κρύψουν.
Ένας χρόνος σχεδόν κύλισε ήσυχα για την Μαρίνα. Με
πίστη ακόμα πιο δυνατή περνούσε τις ημέρες της με προσευχή και έργα αγάπης.
Χωρίς φόβο μιλούσε παντού για τον Νυμφίο της Ιησού και την υπέροχη χριστιανική
διδασκαλία Του. Πολλοί ειδωλολάτρες εγκατέλειπαν τα είδωλα και γινόντουσαν
Χριστιανοί.
Ξεκινούν τα μαρτύρια της
Ένα τυχαίο, όμως, γεγονός έγινε αιτία και αφορμή να
ομολογήσει η Μαρίνα ξανά την χριστιανική
της πίστη και να αρχίσουν έτσι τα μεγάλα μαρτύρια της.
Μια μέρα, καθώς βάδιζε στο δρόμο, την είδε ο
ειδωλολάτρης διοικητής της πόλης, ο Ολύβριος. Τόσο πολύ θαμπώθηκε
από την ομορφιά της, που αποφάσισε να την κάνει γυναίκα του.
Δυσαρεστήθηκε, όμως, όταν έμαθε από τον πατέρα της
ότι η Μαρίνα ήταν χριστιανή και ότι η ίδια αρνήθηκε την πρόταση του να γίνει
γυναίκα του.
Για το λόγο αυτό προσπάθησε στην αρχή να την
πείσει με γλυκά λόγια και πολλές υποσχέσεις, να αρνηθεί τον Χριστό και να
δεχτεί την πρόταση του.
Όταν, όμως, είδε πως με τίποτα δεν ήθελε η Μαρίνα
να αρνηθεί τον Χριστό, άρχισε να την απειλεί και να την φοβερίζει με μεγάλα και
φρικτά βασανιστήρια.
Οι φοβέρες του έγιναν πράξη και οι στρατιώτες
ξεκίνησαν τα μαρτύρια της.
Την κρέμασαν πρώτα από τα μαλλιά πάνω
σε ένα δέντρο και μετά άρχισαν να την δέρνουν με ραβδιά,
ενώ με σιδερένια νύχια ξέσχιζαν το νεανικό της σώμα.
Το κορμί της γέμισε πληγές και το αίμα έτρεχε
άφθονο.
Αν και οι πόνοι της Μαρίνας θα έπρεπε να ήταν πολύ
μεγάλοι, ωστόσο η παρουσία του αγαπημένου της Ιησού, που της έδινε
δύναμη και θάρρος, την έκανε να μη νιώθει κανένα σωματικό πόνο!
Όλοι θαύμαζαν και απορούσαν για την δύναμη που της
έδινε ο Χριστός. Ντροπιασμένος ο Ολύβριος διέταξε να την κλείσουν σε μια
σκοτεινή φυλακή.
Κτυπά με σφυρί τον σατανά
Ο σατανάς δεν άντεχε να βλέπει ένα μικρό κορίτσι,
να αγαπά τόσο πολύ τον Χριστό και να υποφέρει για χάρη Του τόσα πολλά μαρτύρια.
Έτσι μεταμορφώθηκε σε φοβερό δράκο με δυο μεγάλα κέρατα στο κεφάλι και όρμησε
κατά πάνω της, για να την τρυπήσει με τα κέρατα του.
Η Μαρίνα, χωρίς να φοβηθεί καθόλου, πιάνει τον
δράκο από τα κέρατα και με ένα σφυρί που βρήκε εκεί, άρχισε να τον
χτυπά στο κεφάλι. Όσο εκείνη τον χτυπούσε, τόσο αυτός κόνταινε και
μίκραινε, μέχρι που έγινε μια σταλιά και εξαφανίστηκε, αφήνοντας πίσω του
κραυγές πόνου και φοβερή δυσοσμία.
Η Μαρίνα είχε καταφέρει με την δυνατή πίστη και
την αγάπη που είχε στο Χριστό, να νικήσει τον σατανά.
Ένα λαμπερό φως απλώθηκε τότε σε όλη τη
φυλακή και εμφανίστηκε ένας πελώριος φωτεινός
Σταυρός. Πάνω από τον Σταυρό πετούσε ένα κάτασπρο περιστέρι.
Όλες οι πληγές της θεραπεύτηκαν, οι πόνοι
σταμάτησαν και η ίδια έλαμπε από ομορφιά.
Έτσι την βρήκαν οι στρατιώτες το πρωί, όταν την
έβγαλαν από την φυλακή και την έφεραν ξανά στο δικαστήριο. Όλοι κοιτούσαν με θαυμασμό
την αγία μας και την θαυματουργική θεραπεία της.
Πολλοί τότε
εγκατέλειψαν τα είδωλα και έγιναν Χριστιανοί.
Αυτό, βέβαια, εξόργισε ακόμα πιο πολύ τον ασεβή Ολύβριο, ο οποίος διέταξε καινούρια βασανιστήρια.
Λάμπει σαν τον ήλιο
Κρέμασαν την αγία μας πάνω σε ένα δέντρο και με αναμμένες λαμπάδες έκαιγαν
το σώμα της. Μετά την έριξαν σε ένα καζάνι με καυτό νερό, για
να πεθάνει.
Ξαφνικά, όμως, έγινε ένας μεγάλος σεισμός και ένας
πελώριος φωτεινός σταυρός σχηματίστηκε πάνω από το καζάνι. Εμφανίστηκε
τότε ένα κατάλευκο περιστέρι να κρατάει ένα
στεφάνι από πανέμορφα λουλούδια και
να το βάζει πάνω στο κεφάλι της Μαρίνας.
Όλος ο κόσμος είδε τότε την Μαρίνα μας να σηκώνεται από
το καζάνι, λουσμένη από ένα λαμπερό φως και να λάμπει το πρόσωπο της πιο
δυνατά και από τον ήλιο, ώστε να μη μπορούν να την κοιτάξουν στο
πρόσωπο.
Βλέποντας όλα αυτά τα θαυμαστά γεγονότα, πάνω από δεκαπέντε
χιλιάδες ειδωλολάτρες πίστεψαν εκείνη την ημέρα στον Χριστό και έγιναν
Χριστιανοί.
Και οι δεκαπέντε χιλιάδες μαρτύρησαν κατόπιν εκείνη
την ημέρα για την αγάπη του Χριστού.
Ο Ολύβριος φοβήθηκε μήπως γίνουν και άλλοι
χριστιανοί, γι’ αυτό και διέταξε να αποκεφαλίσουν αμέσως την αγία μας.
Η Μαρίνα σήκωσε για τελευταία φορά το κεφάλι της
στον ουρανό, για να προσευχηθεί.
Εκεί είδε τον αγαπημένο της Ιησού ανάμεσα σε
χιλιάδες αγγέλους να της χαμογελά. Του χαμογέλασε και εκείνη γλυκά και με
πολλή αγάπη και λατρεία του είπε:
«Ω, γλυκέ μου Ιησού, πόσο σε αγαπώ! Έρχομαι σε Σένα, βασιλιά της
καρδιάς μου...».
Δεν πρόλαβε να τελειώσει την προσευχή της, όταν
ένας στρατιώτης σήκωσε το σπαθί του και αποκεφάλισε
την Μαρίνα μας.
Η ψυχή της
πέταξε ευθύς στην αγκαλιά του αγαπημένου της Ιησού, που τόσο πολύ είχε αγαπήσει
και λατρέψει με όλη τη δύναμη της καρδιάς της!
Ήταν 17 Ιουλίου του 286 μ.Χ.
Η αγία Μαρίνα ήταν μόλις 16 χρονών.
«Αγία του Θεού,
βοήθησε μας να αγαπήσουμε τον Χριστό, όπως τον αγάπησες εσύ».
